รักเจ้าตัวน้อยให้ถูกทาง

เคยสงสัยกันไหมคะ เวลาพาเจ้าตัวน้อยไปเดินเล่น หรือไปในที่ที่ต้องเข้าสังคมแล้วเห็นว่าเจ้าตัวน้อยตัวอื่นๆ ทำไมช่างว่านอนสอนง่าย มารยาทงาม ไม่ว่าเจ้าของจะสั่งอะไรก็ทำตามได้อย่างน่ารัก น่าเอ็นดู ต่างจากเจ้าตัวน้อยของเราที่ทำบ้าง ไม่ทำบ้างแล้วแต่อารมณ์ บางรายเจ้าของต้องมีของอร่อยมากำนัลเท่านั้น เจ้าตัวน้อยจึงจะหันมาสนใจ ว่าแล้วก็อยากจะเดินไปขอคำปรึกษาว่ามีวิธีการเลี้ยงเจ้าตัวน้อยเหล่านั้นยังไง ถึงได้น่ารักว่านอนสอนง่ายขนาดนี้

ซีซาร์คลับประจำเดือนตุลาคม ขอนำ The Dog Lover ทุกท่านมาไขความลับ การเลี้ยงเจ้าตัวน้อยอย่างถูกวิธี และการรักเจ้าตัวน้อยให้ถูกทาง เคล็ดลับนี้
ขอบอกว่า คุณคือคนสำคัญอย่างยิ่งที่จะช่วยให้เจ้าตัวน้อยกลายเป็นเด็กดี หรือ เด็กดื้อ เราเก็บตกเรื่องเล็กๆ ที่เจ้าของไม่ควรมองข้ามมาฝาก ลองพิจารณาดูว่าคุณเข้าข่ายเป็น ‘พ่อแม่ รังแกหนู’ หรือไม่

เมื่อเจ้าตัวน้อยหม่ำพร่ำเพรื่อ

คุณเคยเห็นเจ้าตัวน้อยที่สนใจแต่จะหม่ำไหมคะ เจ้าตัวน้อยกลุ่มนี้จะมีพฤติกรรมคล้ายๆ กันคือ เจ้าตัวน้อยจะสนใจใคร่รู้มากเป็นพิเศษ เวลาได้ยินเสียงถุงขนมดังก็อบแกบ หรือเห็นเจ้าของถือถุงขนมมา เจ้าตัวน้อยจะจินตนาการว่ามันคือของอร่อย จากนั้นสิ่งที่เจ้าตัวน้อยจะทำถัดมาคือ แสดงความน่ารักและออดอ้อนทุกรูปแบบเพื่อให้ได้ลิ้มลอง ไม่ว่าจะยกไม้ยกมือ โชว์ความสามารถ นั่งลิ้นห้อยไปจนถึงส่งสายตาเว้าวอนจ้าของบางรายถึงกับคาดไม่ถึงว่าเจ้าตัวน้อยที่สวยเริ่ดเชิดหยิ่ง จะลงทุนทำเพื่อของกินได้มากมายขนาดนี้ ถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างที่ว่ามานี้ สิ่งที่เจ้าของต้องทำ คือ การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเจ้าตัวน้อยโดยด่วน อย่างแรกเจ้าของต้องเด็ดเดี่ยว ใจแข็ง หากเจ้าตัวน้อยของคุณยังเด็กพฤติกรรมดังกล่าวก็จะเปลี่ยนได้ง่าย ในระยะแรกของการฝึก ควรให้เจ้าตัวน้อยหม่ำเฉพาะอาหารมื้อหลักเท่านั้น เจ้าของต้องทำเป็นไม่เห็น ไม่สนใจ เพื่อให้เจ้าตัวน้อยได้ซึมซับว่านี่ไม่ใช่กิจกรรมของเขา ไม่ว่าเจ้าตัวน้อยจะอ้อนวอน ตื้อจะหม่ำอย่างไร เจ้าของก็ต้องใจแข็ง เรื่องแบบนี้ต้องอาศัยเวลา เจ้าของห้ามใจร้อนเด็ดขาด อาจจะยากหน่อยสำหรับเจ้าของที่ใจดี แต่ถ้าหากอยากให้เจ้าตัวน้อยเป็นเด็กดี ว่าง่าย ก็ต้องใจแข็งตั้งแต่แรก

มื่อเจ้าตัวน้อยเริ่มเปลี่ยนพฤติกรรม คือเลิกสนใจว่าใครจะกินอะไร เจ้าของจึงค่อยๆหาของว่างให้หม่ำได้ แต่ต้องไม่ใช่เวลาทานอาหารของเจ้าของ ไม่เช่นนั้นเจ้าตัวน้อยจะจำว่าเวลาเจ้าของกำลังกิน เจ้าตัวน้อยก็จะได้หม่ำด้วย

เปลี่ยนการ ตาม สู่การ นำ

ในการคลุกคลีกับเจ้าตัวน้อย โดยเฉพาะเพศผู้ สิ่งหนึ่งที่เจ้าของต้องเรียนรู้คือการสร้างบทบาทการเป็นผู้นำ การที่เจ้าของตามใจ การโอ๋เจ้าตัวน้อยจะทำให้เขาคิดว่า คุณเป็นลูกน้องผู้จงรักภักดีมากกว่าเจ้าของผู้ออกคำสั่ง ฟังแบบนี้แล้วบางคนอาจคิดว่า เจ้าตัวน้อยตัวนิดเดียวจะมาเป็นเจ้านายได้อย่างไร คำตอบง่ายนิดเดียวเพราะนั่นเป็นธรรมชาติของเจ้าตัวน้อย

ธรรมชาติเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่เราต้องเรียนรู้ ทดสอบง่ายๆ เวลาไปเดินเล่น แม้เจ้าของจะเป็นคนจูง แต่ใช่ว่าเวลาวิ่งหรือเดิน เจ้าของจะเป็นคนนำทางเสมอไป การถือสายจูงเป็นการสร้างบทบาทด้านการเป็นผู้นำอย่างหนึ่ง เจ้าของควรให้เจ้าตัวน้อยวิ่งไปพร้อมๆ กัน แทนที่จะวิ่งนำตลอดเวลา และเมื่อเจ้าตัวน้อยออกนอกเส้นทาง เจ้าของต้องส่งสัญญาณทันทีว่าเขากำลังจะทำผิด จะด้วยการหยุดหรือใช้เสียงเข้มก็ตาม ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็สำคัญสำหรับการฝึกให้เจ้าตัวน้อยเชื่อฟังคำสั่ง ซึ่งจะมีผลอย่างมากต่อการฝึกในด้านอื่นๆต่อไป

สร้างตารางเวลาให้เจ้าตัวน้อย

ในการเลี้ยงดูเจ้าตัวน้อย เจ้าของควรสร้างตารางเวลาที่ชัดเจนถือเป็นการปลูกฝังระเบียบวินัยผ่านกิจวัตรประจำวัน เจ้าตัวน้อยมีช่วงเวลาในการหม่ำ การขับถ่าย การเล่นตลอดจนการพักผ่อนที่เหมาะสม ไม่มากหรือน้อยจนเกินไป และเจ้าของเองก็ควรสร้างระเบียบวินัยผ่านกิจวัตรประจำวันต่างๆ นี้ โดยการปฏิบัติทุกกิจกรรมอย่างตรงเวลา ไม่สลับเวลาตามอำเภอใจ เพราะนั่นจะสร้างความสับสนและทำให้เจ้าตัวน้อยขาดการเรียนรู้ในสิ่งที่จำ เป็นในชีวิตประจำวัน ที่สำคัญ
การสร้างตารางที่ชัดเจนจะเป็นการสร้างสุขลักษณะที่ดีให้กับเจ้าตัวน้อยไปในตัว

ชวนเล่นอย่างสร้างสรรค์

ในการเล่นระยะแรกของการเลี้ยง ควรเล่นอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อเสริมทักษะด้านการเรียนรู้ และปลูกฝังให้เจ้าตัวน้อยรู้จักการเป็นผู้ตามที่ดี. เช่นสอนให้ยืน สองขา ขอบคุณที่ได้รางวัลหรือสวัสดียามที่มีคนแปลกหน้ามาเยือน หากมีเวลาว่างให้พาเจ้าตัวน้อยไปวิ่งเล่น หรือพบปะสังคมภายนอกที่ต่างจากที่ที่เขาคุ้นเคยบ้าง เพื่อเป็นการฝึกการเข้าสังคม ในการเล่นเพื่อการฝึกนี้ เจ้าของต้องมีรางวัลสำหรับการทำดี เจ้าตัวน้อยจะได้เรียนรู้ว่าการทำสิ่งดี จะได้ของอร่อยตอบแทนเพื่อ เป็นกำลังใจ

ทำใจแข็ง เมื่อเจ้าตัวน้อยร้องขอความเห็นใจ

ต้องใจแข็งเท่านั้น ถึงจะผ่านโปรแกรม รักลูกให้ถูกทางนี้ไปได้ ไม่ว่าเจ้าตัวน้อยจะงัดไม้ไหน มาออดอ้อนหรือร้องขอความเห็นใจ เจ้าของก็ห้ามใจอ่อนเป็น อันขาด เพราะจะทำให้สิ่งที่พยายามทำมาทั้งหมดต้องเริ่มใหม่ เช่นการให้ขนมกินพร่ำเพรื่อ การตกเป็นทาสเมื่อเจ้าตัวน้อยเรียกร้องความสนใจ ตัวอย่างที่ชัดเจนคือเวลาถูกกักบริเวณ แล้วส่งเสียงโอดครวญจนเจ้าของต้องปฏิบัติตามคำสั่ง นั่นเป็นการส่งสัญญาณที่ว่า เจ้าของพร้อมจะเป็นผู้รับใช้ทุกเมื่อในยามที่เจ้าตัวน้อยต้องการ เพราะฉะนั้นใจต้องแข็ง จึงจะผ่านการฝึกไปได้

ทำโทษอย่างมีหลักการ

วิธีการทำโทษที่เหมาะสม ต้องไม่รุนแรงถึงขั้นลงไม้ลงมือ เปาะแปะนิดๆ หน่อยๆ อาจจะมีบ้างในยามที่เจ้าตัวน้อยแผลงฤทธิ์ แต่ที่สำคัญต้องไม่รุนแรงเกินไป เพราะจะทำให้เจ้าตัวน้อยขาดความมั่นใจและเป็นเด็กขี้กลัวไปในที่สุดความผิดโดยทั่วไปเช่นการรื้อของหรือกัดแทะของใช้ในบ้าน การใช้เสียงและการกักบริเวณก็น่าจะเพียงพอแล้ว เพราะเมื่ออยู่ด้วยกันไปนานๆ เจ้าตัวน้อยจะรู้เองว่าท่าทางหรือน้ำเสียงแบบไหนที่ส่งสัญญาณอันตรายต่อตัวเอง สิ่งเหล่านี้เป็นสัญชาตญาณที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ตรงของเจ้าตัวน้อยเองทั้งสิ้น